Księżyc: Symbolika

Starożytni Akadyjczycy Księżycowi przyporządkowali bóstwo lunarne o imieniu Sin (u Sumerów był to Nanna lub Nannar). Do bóstw księżycowych zaliczano Hathor (egipska bogini nieba, nazywana Turkusową Panią), Izydę (kolejną egipską boginię nieba, będącą innym wcieleniem Hathor), Demeter (grecka bogini płodności i urodzaju) oraz Artemidę (bogini łowów, której w Sparcie składano w ofierze krew chłopców, utożsamiana również z bóstwem śmierci) i inne dziewicze boginie.

Dla symboliki Księżyca ważny jest kolor - srebrny lub biały, w sztuce europejskiej symbolizowała ona dzień, czystość, niewinność i doskonałość (w dobrej konotacji) oraz noc, księżyc, białość, ducha i obłudę (w konotacji negatywnej). Siwy kolor brody u mężczyzny równoznaczny był z promieniami Księżyca, powagą, doświadczeniem, godnością oraz starością.

Węzły księżycowe to (dwa) punkty, w których orbita Księżyca przecina płaszczyznę ekliptyki (koła, po którym porusza się Słońce). W astrologii są one związane z karmiczną przeszłością i przyszłością, sprawami, do których nie sięga świadomość; czasem nazywane są przejściem do innych wymiarów lub żywotów lub linią losu. W Indiach węzły nazywają się Rahu - głowa demona (północny węzeł) i Ketu - ciało demona (południowy węzeł). Inna nazwa węzłów księżycowych, stosowana dawniej w europejskiej astrologii, to odpowiednio Caput Draconis - głowa smoka i Cauda Draconis - ogon smoka. "Kto zna swój księżycowy węzeł karmy, może przejąć kontrolę nad swoimi losami."

Jeśli chodzi o słowiańskie wierzenia związane z Księżycem, Małgorzata Thiel napisała w swoim artykule na temat mitologii słowiańskiej: "Chors, bóstwo to wywołuje wiele sprzeczności. Nie wiadomo do końca, z jakiego języka może pochodzić nazwa, lecz prawdopodobnie wywodzi się z irańskiego czy perskiego. Charakterystyka imienia skłania do upatrywania się w tej nazwie imienia bóstwa słonecznego. Prawidłowo określił funkcję boga Aleksander Brükner, który domyślił się, iż może być związana z księżycem. I tak księżyc zajmował miejsce w mitologii u ludów bałtyckich jako Meness, Menuo czy po prostu miesiąc. Pozostawił trwały ślad w mentalności Słowian, zachwycając swoim rytmem fazowym. Zazwyczaj księżyc na nowiu witano ukłonem, zamawianiem i wróżbami na okres życia na ziemi."

Z "Leksykonu symboli" Marianne Oesterreicher-Mollwo:

Księżyc w magicznym i obrazowo-religijnym myśleniu symbolicznym większości ludów odgrywa znaczącą rolę. Decydujące jest przy tym przede wszystkim to, że ze względu na swą ciągle zmieniającą się postać zdaje się on "żyć", że pozostaje w oczywistym związku z różnymi rytmami życia na ziemi i że stał się ważnym punktem zaczepienia w pomiarze czasu. Na staroż. Wschodzie odgrywał zatem często poważniejszą rolę niż słońce. U wielu ludów czczono go jako boga lub (najczęściej) boginię (np. u Greków jako Selene, u Rzymian jako Lunę). Ze względu na swe "przemijanie" i "przyrost" oraz wpływ, jaki wywiera na ziemię, zwłaszcza na organizm kobiecy, od dawien dawna pozostaje w ścisłym związku z kobiecą płodnością, z deszczem, z wilgotnością, jak również ogólnie z każdym powstawaniem i przemijaniem. U niektórych ludów istniały szczególne obrzędy, mające wzmacniać lub ratować księżyc w okresie nowiu lub w czasie jego zaćmień, które rozumiano jako słabość i zagrożenie tej nocnej gwiazdy. W przeciwieństwie do najczęściej interpretowanego jako męskie, świecącego własnym światłem słońca, które bliskie jest zasadzie yang, księżyc jawi się najczęściej jako symbol łagodności, potrzeby oparcia się na kimś, kobiecości i łączy się z zasadą yin. Natomiast rzadziej - jak np. w niem. obszarze językowym - spotykamy wyobrażenie księżyca jako (starego) mężczyzny. W wielu mitach księżyc pojawia się jako siostra, żona lub ukochana słońca. W astrologii i w psychologii głębi księżyc rozumie się m.in. jako symbol psychiki nieświadomej, płodnej bierności, wrażliwości.

Półksiężyc, sierp księżyca -  często spotykana forma, w której przedstawiany jest księżyc jako znak symboliczny. Atrybut bóstw żeńskich, przede wszystkim dziewiczych (np. Artemidy). Być może ze względu na jego fazę przybywania jest on bliski także takim znaczeniom, jak "ciąża" i "rodzenie". Związek, jaki sztuka chrzęść, ustanowiła między księżycem a Najświętszą Marią Panną, często przedstawianą jako Immaculata na sierpie księżyca, łączy się zapewne także z tymi dwoma kompleksami znaczeń, jeśli nawet pierwszoplanowym odniesieniem jest obleczona w słońce apokaliptyczna niewiasta, która symbolizuje zarazem otwarcie i koncentrację oraz wskazuje na pokonanie śmierci przez (wieczne) życie. Półksiężyc otaczający gwiazdę od czasu wypraw krzyżowych stał się powszechnym emblematem świata muzułm. (w krajach Bliskiego Wschodu Czerwony Półksiężyc odpowiada Czerwonemu Krzyżowi na Zachodzie).

Biblia mówi: "Uczyniłeś księżyc, aby pory oznaczał" (Psalm 103, 19); potomstwo Dawida "będzie trwać na wieki, a stolica jego jak (...) księżyc utwierdzony na wieczność, a świadek na niebie wierny" (Psalm 88, 38).

Księżyc wiąże się z wodą, deszczem, płodnością kobiet, zwierząt, urodzajem, losem dusz po śmierci, obrzędami wtajemniczenia; jest miejscem przejścia od życia do śmierci i od śmierci do życia, bramą niebios i bramą piekła, Artemidą i Hekate, dlatego zapewne wiele związanych z nim bóstw było zarazem bóstwami pogrzebowymi i chtonicznymi. Uważano, że Księżyc oddziałuje na płyny ciała, krew żylną, menstruacyjną, "humory" ciała; ciecze przyrody; wzrost listowia, morskich małżów i raków; obłęd, zwłaszcza kobiet, szał ekstatyczny menad i bachantek; wyobraźnię, natchnienie poetyckie. Księżyc jest opiekunem snu, marzeń sennych, tęsknot, uczuć, myśli: "Miesiąc, snów najwierniejszy druh, marzenia Paganini" (***Niebo jest słodkie..., 7-8, Leopolda Staffa). "Tęsknota, córka Księżyca - blada Księżycówna!" (Nieznana podróż Sindbada-Żeglarza 4,14-15 Bolesława Leśmiana). "Miesiączku, nie gaśnij! Rosa połyskuje, świecą myśli jaśniej, żywiej serce czuje" (Piosenka Stefana Witwickiego).

W marzeniu sennym: (pełnia) zwłoka; (l. kwadra) fałsz w domu; (we mgle) choroba; (blady) zmartwienie.

Żródło: www.blood-luna.ovh.org


________________________________
________________________________

Ciekawe, że prawie w każdym przypadku Księżyc i Słońce wzajemnie się uzupełniają, jednak znaczenie ich wspólnego działania jest tematem na odrębną już deskę.

Żródło: wolnomularstwo.pl

________________________________
________________________________

Księżyc w kalendarzu księżycowym, naturalny kalendarz człowieka, wpływający na przypływy i odpływy mórz... Księżyc w pełni sprzyja agresji i bezsenności, jego światło wydaje się być chłodne... Budzi do życia Wampiry i Wilkołaki, ożywia nocne stworzenia...
Czym dla was jest księżyc? Jaką rolę pełni?